പാൽമിറ
Tuesday, August 18, 2015
തനിച്ച്
നിന്റെ തൂവലുകൾ
എന്നിൽ ഇപ്പോഴും
പൊഴിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ട്.
ദേശാടനപക്ഷിയെപ്പോൽ
നീ പറന്നുപോയപ്പോൾ
ഞാൻ നിന്നിലെ
നെരിപ്പോടിൽ നീറി.
നമ്മൾ നടന്ന വഴിയിൽ
ആദിത്യനില്ലാത്ത
രാധയായി ഞാൻ
നിന്റെ കൊലുസിന്റെ
ചിലമ്പലിലേയ്ക്ക്
ചെവി വട്ടം പിടിച്ചു
1 comment:
പട്ടേപ്പാടം റാംജി
said...
തനിച്ചല്ലെന്നത് സ്വയം ധൈര്യപ്പെടുത്തല് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ല.
August 19, 2015 at 7:46 AM
Post a Comment
Newer Post
Older Post
Home
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
തനിച്ചല്ലെന്നത് സ്വയം ധൈര്യപ്പെടുത്തല് അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമില്ല.
Post a Comment